بلاگی از آنِ خود

مثنی داشتنش شاید به این دلیل باشه که قبلا مسلمانان عرب زبان اسپانیا رو فتح کردن و از اون طریق زبانشون رو منتقل دادن به اسپانیا ( از اون استنباط‌های خیلی بعید بود😂) 

دولینگو بقیه زبان ها رو هم داره میتونین یک چک کنین که چجورین . در حد یک درس :) 

زبان ژاپنیش رو من یک نگاه کلی انداختم دیدم که سه تا زبانه دیگه کلا کشیدم کنار اما همین اسپانیاییش رو تا حدود دو ماه ادامه دادم و واقعا هم زبان راحت و خسته‌ای (اینجا هم دنبال دعوام😁) هست.

اول اینکه همیشه به اونایی که میتونن استمرار رو توی زبان یادگرفتن حفظ کنن حسودیم میشه :دی

اسپانیایی راحته؟

یعنی میدونم کلا یادگیری زبان سخته، اما خب من چند دور نشستم ایتالیایی و آلمانی امتحان کردم. المانی که کلا داغون سخت بود و زود ولش کردم. ایتالیایی هم یه جوری بود. اسپانیایی شروع کنم یا یه چیز دیگه امتحان کنم.

نمی‌دونم درست یادمه یا نه ولی فک کنم کره‌ای و چینی اسم‌هاشون جنسیت ندارن. توی کره‌ای ضمایر مونث و مذکر فرق داره، ولی فعل‌ها نه. توی چینی ضمایر مونث و مذکر، نوشتارشون متفاوته اما تلفظشون مثل همه. یه چیز جالب که راجع به چینی شنیده بودم این بود که فعلاشون نه صرف داره، نه جمع و مفرد، نه جنسیت. توی جمله باید معنی بشه که مثلاً فلان کلمه اینجا فعل گذشته‌س یا آینده‌، برای یه نفره یا چند نفر و طرف خانمه یا آقا. حالا نمی‌دونم تا چه حد دقیقه اینایی که گفتم.

این مشکل رو منم با آلمانی دارم :)) لعنتی نوشتار و تلفظش خیلی خوبه چون تقریبا همیشه خدا هر چی نوشتی همونم میخونی ولی من هی تلفظ انگلیسیش میاد تو مغزم :))

از اونجایی که من همه چیز رو تکاملی و ناخودآگاه جمعی میبینیم:| به نظرم این جنسیت متفاوت داشتن خورشید مثلا برمیگرده به قصه ها و افسانه های قدیم! برای ما مثلا همیشه خورشیدخانوم بوده توی قصه ها!

*

توی ژاپنی تا اینجا که من جلو رفتم اینطوریه که مثل ما فعل آخر میاد! ولی صفت قبل از اسم میاد و با یه حرف اضافه بش وصل میشه ( حرف اضافه: نو، نا)

بعد فعل ها هم جمع و اینا ندارن کلا! مثل ما از این فعل کمکیا دارن، مثل است و شد، که با یه فعل دیگه میان( رفته است، شکسته شد)

کلا هم اعتقاد زیادی به استفاده از ضمیر ندارن گویا! یعنی میتونی ضمیر رو حذف کنی و با توجه به زمینه میفهمن درمورد چی یا کی داره صحبت میشه.

تا اینجا هم ندیدم برای چیزی، مونث و مذکر بیاریم. فقط همون خانوم و آقا هستن که متفاوتن. ولی تا دلت بخواد پسوند برای جلوی اسم آدما و اشاره به اینور و اونور دارن!!!!!

من این روزها موقع خوندن فرانسه همش این توی ذهنم هست که مقایسه می‌کنم و چند شب پیش یه کانال یوتیوب پیدا کردم درباره زبان‌های مختلف.
شاید برات جالب باشه.
@Nativlang

خداییش از گرامر ژاپنی خوشم امده . خیلی ایزی تر از انگلیسی بود . نسبتا . /:

من یه جا خوندم که حتی خود چینیا هم گاهی تو نوشتارشون دچار مشکل می‌شن :)) چون مثلاً حروف الفبا که ندارن، چند ده هزار کاراکتره که باید حفظ باشن هر کدوم مربوط به چه کلمه‌ایه و چون خیلی زیاده قاعدتاً یه سریاشونو که اونقدرا پرکاربرد نیست حتی نمی‌شناسن، چه برسه بخوان حفظ باشن! :))) انقد سخته که آدم وسوسه می‌شه یادش بگیره :دی.

ببین بلد باشی سیستم ترکیب کلماتشون رو خوندنشون راحت میشه مثلا توی فارسی میگیم رنگ مورد علاقه یا تو انگلیسی میگیم favorit color ولی توی آلمانی میان کلمه مورد علاقه و رنگ رو میچسبونن بهم سر همین یهو می‌بینی یک کلمه نیم متری جلوته ولی خودت باید تقریبا جدا جدا بخونی :))

این چیزایی که میگی ویژگی زبانه. به فرهنگ و مردمش ربطی نداره.

کسی جواب این سؤالو نمی‌دونه. فارسی باستان هم هزاران سال پیش جنس و مثنی داشت.

آره اصلا نترس همه‌شون بین دو تا سه کلمه است که بهم چسبوندن بعد یه حرکتی که نسل جدید دارن میزنن :)) ظاهرا خودشونم سختشونه چندتا کلمه بهم چسبیده رو بخونن کلمات رو نسبت به قدیم جدا جداتر می‌نویسن 

وایییی انقدر با این جوابت خندیدم از چشمام اشک اومد.