۶ مطلب در آبان ۱۳۹۸ ثبت شده است

همین‌جور تپه‌س که دارم فتح می‌کنم!

سلام. امیدوارم که خوب باشین :)

من معمولا هر وقت از این اتفاقای اجتماعی - سیاسی میفته، از بحثایی که درباره‌ش پیش میاد فراری‌ام. حتی تو اتفاقای با مقیاس کوچیکتر هم حوصله‌ی توییت / پست / استوری گذاشتن یا کامنت دادن و بحث کردن درباره‌ش رو ندارم. معنیش فراری بودنم از اصل موضوع نیست، قبول دارم که باید صحبت و فکر و تحلیل بشه و منم نظرای خودمو دارم. ولی این که این روزا تا هر جا می‌شینیم یه سری حرفای تکراری زده می‌شه که بیشترش غرغرهای ناشی از خوندن کانال‌های تلگرامی (البته تا وقتی وصل بود!) یا بحثاییه که صرفا جهت قانع کردن طرف مقابل راه میفتن، اگرچه اجتناب‌ناپذیره ولی فرسایشی و رو اعصاب هم هست.

مثلا یکشنبه، دو تا از دوستام داشتن نظرشونو راجع به شلوغی‌های شنبه می‌گفتن. با بعضی حرفاشون موافق بودم و با بعضی مخالف، و انگار بین‌شون فقط من بودم که شب قبل دو سه ساعت تو ترافیک گیر کرده بودم، ولی اصلا حوصله‌ی شرکت تو بحث‌شون رو نداشتم. (تو روزهای بعدی هم بیشتر شنونده‌ی این صحبتا بودم.) بعدازظهرش خواستم زود بیام خونه، ولی هم می‌ترسیدم باز یهو شلوغ شه، هم حوصله‌ی گوش دادن به حرف ملت تو اتوبوس و تاکسی رو نداشتم! فکرم مشغول صد تا چیز بود و در واقع حوصله‌ی هیچی رو نداشتم. گفتم من که همیشه می‌خواستم این قسمت اول مسیرو پیاده امتحان کنم، امروز که هوا بد نیست پیاده برم. کمترین فایده‌ش اینه که جسمم هم خسته میشه و میرم خونه می‌خوابم فقط. (و بله، یک ساعت و ربع پیاده رفتم و تهش که سینه‌خیز خودمو رسوندم ایستگاه بی‌آرتی برا طی مسیر دوم، یه جوری خوشحال بودم انگار قله فتح کردم!)

دوشنبه فهمیدم بچه‌ها تو دانشگاه تونستن با کابل شبکه به اینترنت (منظور اینترنت جهانیه!) وصل بشن. دیروز تبدیل LAN به USB رو بردم و صبح تونستم چند دقیقه‌ای وصل بشم. (اینجا هم حس فتح قله داشتم!) چند جا رو چک کردم و به دو تا از دوستایی که خارج از ایرانن پیام دادم. شاید حس کردم که احتمالا الان راه ارتباطی آسونی با آشناهاشون ندارن و حالا که من وصلم خوبه یه سلامی بکنم. در کل فکر کنم بی‌جنبه بازی درآوردم؛ چون تا قبل از ساعت ۹ که برم کلاس، نت شبکه هم به سرنوشت وای‌فای دچار شد. :|

ظهرش تو نمازخونه یه اطلاعیه دیدم که نوشته بود فلان ساعت، فلان‌جا تجمع کاملا مسالمت آمیز خواهیم داشت. (به زمان اعلامیه دادن برگشتیم :دی) با دوستم صرفا رفتیم ببینیم چه خبره و چقد مسالمت‌آمیزه، دیدیم هنوز هیچی نشده رفتن سمت بوفه و بعدم پراکنده شدن :| :)) البته تو بخشای دیگه‌ای از دانشگاه تجمع و اینا شده بود ولی سمت ما آرومه.

نشستم یه لیست از کارام که بدون نت هم می‌شه انجام داد نوشتم و چندتاشون رو انجام دادم. ولی باز امروز وسط حل تکلیفام لازم می‌شد یه چیزایی رو سرچ کنم. به موقع این سرویس رو پیدا کردم. (لازمه بگم بار اول که ازش استفاده کردم بازم حس فتح قله داشتم؟!)‌ چیز خوبیه، البته الان بنا به دلایلی که تو پستای جدیدترشون توضیح دادن یه کم محدود شده.

چقد حرف زدم. ولی دارم فکر می‌کنم چقد خوبه بیان و این جمع رو داریم، می‌تونیم کمی از هم خبر بگیریم و این چیزا :)

  • فاطمه
  • چهارشنبه ۲۹ آبان ۹۸

گزارش (دو) هفتگی!

 ۱) دیروز از حرف چند تا از بچه‌ها فهمیدم کیفیت نسبتا خوب فیلم جوکر اومده، ازشون گرفتم و شب نشستم دیدم. آقا خیلی خوب بود. خیلی خوب و اعصاب خورد کن بود! شصت بار وسط فیلم اشکم دراومد :/ آخرشم خیلیی جالب تموم شد! کلی هیجان‌زده شدم از دیدنش. حیف که می‌خوام اسپویل نکنم!

۲) دوشنبه یه امتحان میانترم دادم که باعث شد کلا نسبت به درسای مرتبطش از ترم سه کارشناسی تا الان شک کنم که چطور اینا رو پاس می‌کردم :/

۳) ترکیبی از حس حسادت و خوشحالی دارم برای دوستم. خیلی هم حسادت یا غبطه یا حسرت نیست، نمی‌دونم چیه. همیشه از نظرم خیلی موفق بوده و حالا یه چیز خوب دیگه هم براش اتفاق افتاده. البته من تازه فهمیدم و متعجبم چطور این همه مدت هیچی نگفته بود. قبلا بیشتر حسادت می‌کردم بهش. متاسفانه بعضی آدما ناخودآگاه پز چیزایی که دارن رو میدن. می‌فهمی از عمد نیست ولی بازم ناراحت میشی. اون چیزی که بهش میگم حسادت شاید از اینجا میاد، از این زیاد اشاره کردن به بعضی چیزا از جانب خودش، اسم مناسب‌تری پیدا نکردم براش. ولی دیگه یاد گرفتم کی توجه کنم کی نه. این که به جایی رسیدم که می‌تونم بگم براش خوشحالم، خوبه.

۴) شما تو جیب کاپشناتون پول پیدا می‌کنین واقعا؟ من صبح یه نصفه آدامس پیدا کردم، هنوز خر کیفم!

۵) چند روز پیشا تو نمازخونه داشتم سعی می‌کردم بخوابم، سر و صدا زیاد بود و فکرم هم مشغول. گفتم بذار گوسفند بشمارم :دی بعد یهو با این واقعیت روبرو شدم که چون به پهلو خوابیدم راستای حرکت گوسفندا عوض شده :/ ببینید، فرض کنید گوسفنده داره اینطوری می‌پره و رد می‌شه. من اگه صاف نشسته باشم اینطوری می‌بینمش. ولی اگه کج باشم راستای زمین و حرکت گوسفنده، نسبت به راستای خط بین چشمای من زاویه پیدا می‌کنه! بعد من دیدم چون خودم به پهلواَم، اینا رم دارم تو مغزم کج می‌بینم نسبت به زمین. خیلی مسخره‌س و خودمم نفهمیدم چی شد. ولی اون موقع حس کردم گردنم درد گرفته از این فکر :/ و طبیعتا خوابم هم نبرد دیگه :|

۶) یه دوستی هم دارم فاخرترین کنسرتی که تا حالا رفته کنسرت بهنام بانی بوده. بعد چند شب پیش لایو گذاشته بود از کنسرت شیلر تو تهران :((

۷) چند تا از دوستای دانشگاهم هفته‌ی پیش منو با لطایف‌الحیلی کشیدن پارک لاله (البته اگه از خودشون بپرسین می‌گن با بدبختی آوردیمت!) و سورپرایزم کردن. شب جالبی بود (البته پارک لاله شب‌ها اصن مناسب نیست :/) مخصوصا اون قسمتش که یه گوشه پیدا کردیم نشستیم زمین، جعبه‌ی کیک رو باز کردیم به عنوان بشقاب و همه ریختیم سر کیک :دی همینقدر لاکچری! تو روزای بعد از دهن دو تاشون پرید که کادوت مونده هنوز و چون فلانی می‌خواست برگرده اصفهان سورپرایزتو زودتر برگزار کردیم. الان یه هفته‌س منتظر کادوام، خب چرا می‌گین به آدم؟ :))

  • فاطمه
  • پنجشنبه ۲۳ آبان ۹۸

سفرنامه‌ی مشهد

۰) سلام. بالاخره اومدم که این پست سفرنامه‌طور رو کامل کنم و بذارمش! دلم می‌خواست یه قسمتاش رو به جز دفترم اینجا هم بنویسم، مخصوصا که به نوعی اولین سفر تنهاییم بود و اینکه مقصدش مشهد و همزمان با روز تولدم بود در کل حس خوبی می‌داد. (اینم بگم که در حالی که امسال همه حواسشون به ۹۸/۸/۸ بود، تولد من به طور متقارنی ۹۸/۸/۹ بودش :دی) من اونجا رفتم پیش دوستم و شخصیت‌هایی که اون چند روز می‌دیدم عبارت بودن از دوستم، مامانش، و دخترخاله‌ش که همسن مامانش بود تقریبا! این شخصیت‌ها در ادامه با همین اسامی “دوستم”، “مامانش” و “دخترخاله” توی متن اومدن!

یه مقدار طولانی شده، هر چند قسمتشو که حال داشتین بخونین :))

  • فاطمه
  • سه شنبه ۲۱ آبان ۹۸

۱۹۱

سلام

از وقتی از مشهد برگشتم خیلی درگیر بودم ولی سفرنامه‌شو به زودی می‌نویسم. به جز یه سری خاطرات یادم باشه درباره‌ی تجربیاتی که داشتم و چیزایی که در مورد خودم کشف کردم هم بنویسم.

۱) از جمله‌ی درگیری‌هام این بود که دیشب بعد از مدت‌ها، به خاطر تکلیفی که باید تا ۱۲ شب تحویل می‌دادیم تا ساعت ۹ دانشگاه بودم. حالا من قهوه‌خور نیستم ولی فکر کنم این که تونستم تا ۹ هوشیار بمونم (!) به خاطر قهوه‌ای بود که بعدازظهر با بچه‌ها خوردیم. می‌دونم چیز عجیبی نیست ولی من واقعا عادت به اینقدر درس خوندن ندارم و از اونجایی که صبحا هم زود میرم دانشگاه، معمولا دیگه اون ساعتا خوابم می‌گیره :)) با یکی از بچه‌ها بودم که سر همورک اول هم خیلی کمک کرد، ولی این سری انگار من بیشتر می‌دونستم داستان چیه. این تجربه‌ی با یکی تکلیف نوشتن هم چیز جالبیه. این آدم مدلش اینه که باید یه سوالو تا آخر بره در حالی که من ترجیح می‌دم مثل امتحان اول یه دور همه‌ی سوالا رو مرور کنم. ولی خوبیش اینه که این وسط هر چقدر لازم باشه سرچ می‌کنه و می‌خونه و الان این رو من هم تاثیر گذاشته. 

+ چند دقیقه‌ای از ۹ گذشته بود که جمع کردیم بریم، و از اونجایی که درِ ورودی ساختمون از ۹ به بعد قفل می‌شه، برا اولین بار بود که با اثر انگشت خارج می‌شدم و یه حس «آرام Like a Boss» طوری داشتم! :دی

+ آخر شب برام عکس فرستاد که تکلیفشو ۴۲ ثانیه مونده به ددلاین آپلود کرده =))

۲) تا بحثش داغه منم بگم! آقا این تست شخصیت‌شناسی MBTI رو من یه سال و چند ماه پیش دادم شدم ENTJ (البته با درصدای نزدیک E و I که به ترتیب مربوط به برون‌گرا و درون‌گرا بودنه)، و چند روز پیش تو همون اپ Youper دادم شدم INFJ. خب این تغییر جای بررسی داره، ولی نکته‌ی دیگه این که چند شب پیش اتفاقی تو یوتیوب به این ویدیو رسیدم که میگه اگه فلان ویژگی‌ها رو دارین INFJ هستین و این شخصیت رو فقط دو درصد آدما دارن :)) حالا بگذریم که احتمال می‌دم این دو درصده رو الکی گفته چون n نفر تو کامنتا گفتن عه منم همینم، ولی جالبیش این بود که منم حس می‌کردم همینم! :)) نمی‌دونم اگه قبلش نتیجه‌ی INFJ رو نگرفته بودم، بازم این حس رو داشتم یا نه.

+ البته بعد دیدم اینجا هم نوشته خیلی کمیابیم! آرام

۳) آقاگل تا الان سه تا پست گذاشتن با موضوع زیست محیط. ضمن این که پیشنهاد میدم پستاشون رو بخونید، تاکید می‌کنم که خیلی وقتا می‌تونیم با یه سری کارای کوچیک سهم خوبی داشته باشیم تو صرفه‌جویی، تولید کمتر زباله و غیره. حالا که بیشتر از یه ماه از اول ترم می‌گذره و به این کاری که انجام میدم عادت کردم بد نیست بگمش. من از اول این ترم تصمیم گرفتم وقتی میرم سلف، لیوان یه بار مصرف برای آب خوردن برندارم. شاید واقعا تو اون مقیاس بزرگ که هر روز اون همه لیوان یه بار مصرف دور انداخته میشه تاثیر نداشته باشه، ولی من همین الانشم می‌تونستم سی چهل تا لیوان دور انداخته باشم. ضمن اینکه این کمک می‌کنه کم‌کم بتونم تغییرای بزرگتر هم تو عادت‌هام بدم. تازه آب نخوردن حین غذا واسه سلامتی هم بهتره :)) خلاصه اینطوری. شما هم اگه از این مدل کارای به ظاهر کوچیک می‌کنید بیاید بگین که ما هم یاد بگیریم انجام بدیم :)

مشهد هم حرم که می‌رفتم بطری آب می‌بردم با خودم که از لیوان یه بار مصرف نخوام استفاده کنم، بعد یه سری موقع بازرسی خانومه بهم گفت از این آب یه قلپ بخور :))

+ البته بطری آب هم خودش مسئله‌ایه! من از بطری آب معدنی استفاده می‌کنم که استفاده‌ی طولانی ازش خوب نیست، پس هر چند وقت یه بار عوضش می‌کنم و این خودش تولید زباله‌س :(

  • فاطمه
  • دوشنبه ۱۳ آبان ۹۸

مشهد

سلام

عزاداریاتون قبول، و شروع ماه ربیع الاول مبارک‌تون باشه.

نمی‌دونم از کِی بود که دلم می‌خواست یه بار تولدم مشهد باشم. شاید از دبیرستان و به خاطر تاثیر گرفتن از جوِ مذهبی و دوستام بود یا شاید بعدتر، به خاطر تاثیر شبکه‌های اجتماعی، که اگه دو نفر پست می‌ذاشتن که تولدشونو مشهدی جایی بودن منم دلم می‌خواست! شایدم اصن تاثیر این چیزا نبود و فقط دلم می‌خواست. به هر صورت جور نمی‌شد، مخصوصا چون تولدم تو پاییزه و همیشه هم خودم هم خونواده کار و برنامه داشتیم و راحت نمی‌شد چند روز خالی پیدا کرد. و حس می‌کردم شاید چنین خواسته‌ای برا بقیه منطقی نباشه، که من بخوام بگم چنین هدیه‌ی تولدی می‌خوام و پاشین بریم مشهد.

تا رسید به امسال. من یه دوست مشهدیِ ساکن تهران دارم که مشهد هم خونه دارن. طرفای شبای قدر امسال که می‌خواست بره مشهد، من با خونواده مطرح کردم و رضایتو گرفتم، ولی چون دیر تصمیم گرفته بودم قطاری که دوستم باش می‌رفت پر شده بود و منم اون موقع در همون حد رضایت گرفته بودم :))

گذشت تا اینکه این دوست ما گفت چند ماهی باید بره مشهد (اینجا یه کم گفته بودم). منم یه سری داشتم تقویمو نگاه می‌کردم که مناسبتای ماه صفر کِی هستن، تولدم کی میشه و اینا، و دیدم احتمالا می‌تونم برا تولدم برم. با دوستم هماهنگ کردم و اون اوکی بود. مشکل بلیت بود که به خاطر تعطیلیا و شهادتای آخر صفر گرون شده بود. دیدم از فردای شهادت قیمت بلیتِ رفت میاد پایین و برا امروز بلیت گرفتم. ولی واسه برگشت دیر جنبیدم و یه بلیت نسبتا ارزون شنبه صبح رو از دست دادم و دیگه همون جمعه گرفتم. نکته‌ی جالب اینجاست که اگه مثلا خوابگاهی بودم، تا حالا اینقدر رفت و آمد کرده بودم که احتمالا می‌ذاشتن با قطار هم برم. ولی خب باید از یه جا شروع کرد دیگه.

الان کوله‌مو تقریبا جمع کردم. یه مموری کارت پیدا کردم گذاشتم جای سیم‌کارت دوم (از بس که گوشیم بی‌حافظه‌س!)، دو تا کتاب برا تو راه برداشتم، یه روسری هم خریدم برا دوستم هدیه ببرم (با اینکه هی وسوسه می‌شم برا خودم نگهش دارم :دی). و در حالی که هنوز یه سری کار خورده ریز مونده و کمتر از دو ساعت دیگه باید برم فرودگاه، اومدم اینجا اینا رو می‌نویسم :)

از یه جهت می‌شه گفت اولین سفر تنهایی‌مه و براش هیجان و کمی هم استرس دارم! حالا شانس آوردیم قبلا هم تنها سوار هواپیما شدم و اصلا دارم میرم پیش دوستم بمونم و باز اینقد شلوغش کردم :))

خلاصه دعا کنین خوب بگذره، منم به شرط لیاقت دعاگوی همه خواهم بود :)

  • فاطمه
  • چهارشنبه ۸ آبان ۹۸

Youper

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید
  • فاطمه
  • جمعه ۳ آبان ۹۸

•• اسم وبلاگ از عنوان کتاب "اتاقی از آن خود"ِ ویرجینیا وولف برگرفته شده.
آرشیو مطالب