این هفته خیلی چیزا به ذهنم می‌رسید که بیام و ازشون بنویسم. از مسئله‌ی سر کارم (پست قبل) گرفته تا جنگ فلسطین. ولی در این لحظه می‌خوام از یک چیز خیلی کم‌اهمیت‌تر بنویسم: عینک :|
من از پارسال که عینک آفتابی طبی‌م رو عوض کردم می‌دونم نمره چشمم یه کوچولو بالا رفته. ولی اونقدری اختلاف نداشت که بخوام عینک اصلیم رو هم عوض کنم (آفتابیه قدیمی‌تر بودش). این عینکم رو از اواخر ۹۸ دارم. یادمه هنوز کرونا نیومده بود تو ایران و رفته بودم بینایی‌سنجی و اونجا یه آقاهه خیلی بدجور سرفه می‌کرد و می‌گفتیم نکنه این کرونا داره :/ خلاصه، می‌خوام بگم سه سال و نیمه که این عینکو می‌زنم و به شکل و قیافه‌م باهاش عادت کردم.
چند ماه پیش دسته‌ش شکست و چسب زدم بهش. کمکم متوجه یه سری خش روی عدسیش هم شده‌م. در چنین موقعیتی که هم می‌دونم چشمم ضعیف‌تر شده و هم خود عینک داره کارایی‌شو از دست میده، منطقیه که برم عوضش کنم. ولی نمی‌رم. چرا؟
چون اولا می‌ترسم باز مواجه شم با اینکه چشمم ضعیف‌تر شده :/
دوما انتخاب عینک خیلی برام سخته!
همینی که می‌زنم رو هم اوایل دوست نداشتم و الانم بیشتر می‌تونم بگم بهش عادت کردم. ولی چون نمره چشمم بالاست توصیه‌ی زیبایی‌شناسانه اینه که قاب کائوچویی بگیرم که بزرگ بودن عدسی مخفی بشه. در نتیجه احتمالا باز چیزی شبیه همین انتخاب کنم. به هر حال می‌دونم هر چی بگیرم دوباره یه مدت درگیر اینم که بهم میاد یا نه :/
این عکسایی که می‌گن به چه شکل صورتی چه مدل عینکی میاد هم تا حالا خیلی کمکم نکرده‌ن.
به عمل هم فکر می‌کنم ولی باید اول برم ببینم اصلا نمره چشمم ثابت شده یا نه. و بعد ببینم پولشو دارم یا نه :/
نمی‌دونم وقتی تو زندگی مسائل مهم‌تری مثل تصمیم شغلی، سلامتی و حتی اتفاقات خاورمیانه وجود داره، چرا من می‌ذارم یه موضوعی که راحت می‌تونه حل بشه این همه مدت ذهنمو مشغول کنه. خیر سرم امسال رو سال سبک‌باری نام‌گذاری کرده بودم و یکی از اهدافم این بود که اینجور مسائل رو زودتر حل کنم جای اینکه اینقدر سخت و پیچیده‌شون کنم.
پس این هفته پاشم حداقل بینایی‌سنجی رو برم که یه قدم از کار انجام شده باشه :(
