یکی از همکلاسی‌های دانشگاه هست که اسم هر خواننده، نویسنده، شاعر، کارگردان، بازیگر یا سیاستمداری که دوس داره (که بیشتر وقتا واقعا هم آدمای شاخ اون رشته هستن) رو با پیشوند استاد و دکتر و سلطان و حتی خدا به کار می‌بره! مثلا: خدااای شعر پست مدرن! یا فلانی خداس! بعد خدا نکنه از یه چیز بدش بیاد. مثلا آخرین موردی که یادمه سر این مسابقه‌ی خنداننده‌شو بود. من با اجرای یکی‌شون خیلی حال کرده بودم، بعدش که رفتم اینستا دیدم ایشون تو استوریش طرفو با خاک یکسان کرده، ولی با یه سری جملات و کلماتی که آدم تو اون لحظه فکر می‌کرد طرف تو زمینه‌ی استندآپ فوقِ تخصص داره. من چند ثانیه پوکر فیس بودم که پس نکنه من ابلهم که خوشم اومده از اجرا!
یا مثلا یه آشنای دیگه بود، اینقد از یه نویسنده‌ای که من یکی از کتاباشو خونده بودم تعریف می‌کرد، من رفتم دنبال بقیه‌ی کتاباش. خب تو اون مورد سلیقه‌م باهاش یکی بود. ولی یه بار یه کتاب دیگه معرفی کرد، رفتم خریدم دیدم اونقدرم برام جالب نیست. در کل یه مدت تحت تاثیر سلیقه‌ی کتاب و موسیقی طرف بودم. :)) نه اینکه از اون فرد خوشم بیاد، صرفا توانایی خوبی داشت تو خفن نشون دادن چیزایی که دوس داره.
کلا بعضیا وقتی می‌خوان از یه چیزی/کسی تعریف کنن می‌تونن کلی ببرنش بالا، و اگه از چیزی/کسی بدشون بیاد می‌تونن قشنگ بکوبنش. حالا اگه تو اون مورد موافق‌شون باشی حس می‌کنی خب ایول چقد منم خفنم! ولی اگه مخالف باشی حتی حس خنگ بودن هم می‌تونه بهت دست بده. :)) در حالی که ممکنه هیچ تخصصی هم نداشته باشن و صرفا از روی علاقه یا عدم علاقه‌ای که یه کم تعصب هم قاطیشه دارن اینجوری میگن.
و مشکل از همون تعصبه! تا جایی که به خاطر چیزی که دوس داری، اونایی که سلیقه‌شون مثل تو نیست رو با خاک یکسان نکنی اشکالی نداره، از هر چی می‌خوای تعریف کن و هر چیو می‌خوای نقد کن. ولی تو رو خدا یه جور رفتار نکن انگار تخصصشو داری. :))
امیدوارم نرفته باشم تو فاز جملات شعارگونه. صرفا موضوعی بود که یه مدته تو ذهنمه بنویسم ازش. و تازه توجه کنید که این حرفا و تجربه‌ها همه‌ش راجع به اختلاف سلیقه بود نه عقیده! [اموجی کوبیدن دست بر پیشانی!]
پ.ن. حالا مثلا خوبه منم بیام بگم هر کی از آلبوم جدید چاوشی خوشش نیومده، اصن نمی‌دونه موسیقی چیه؟ نه خوبه بگم؟! :))
پ.ن۲. جمع‌های مکسری که تو عنوان نوشتم، فک نکنم تو خود زبان عربی هم استفاده بشن :|
